BCP- Temmuz | Hindistan (film)

    Herkese selam:) Nasılsınız, n'apıyorsunuz? Ben iyiyim aslında ama vücudum çok da öyleymişim gibi davranmıyor. Dün toz alırken ağladığımı söylesem bunu daha iyi açıklayabilirim sanırım:) Her neyse asıl konumuza gelelim.

    Blogları Canlandırma Projesi kapsamında her ay bir tema belirleniyor ve biz de film-dizi-kitap üçlemesinden istediklerimizi okuyup, izliyoruz. Ay sonunda da bunlarla alakalı paylaşımlarımızı yapıp katılan bloglara yorumlaşmaya gidiyoruz. Herkes aktif, herkes mutlu:) 

    Temmuz ayının teması ise Hindistan'dı. Açıkça söylemek gerekirse bu konu hiç bana göre değildi. Hint yapımı şeylere karşı biraz önyargılıydım. Özellikle de internetteki o komik sahnelerden sonra. Hiç gördünüz mü bilmiyorum ama aşağıya koyayım o videolardan birini. Çok saçma ve komik. Neyse ne diyordum, önyargılıydım. Kendi adıma BCP Haziran da çok içime sinmemişti, tam konuyla alakalı bir film izleyememiştim. Bu ay da böyle olmasın diye iki tane Aamir Khan filmi izledim de geldim:) Kendisini çoğu kişi gibi ben de Her Çocuk Özeldir ya da 3 Aptal filmleriyle tanımış ve izlerken keyif almıştım. Azıcık da ağlamıştım, çok güzellerdi. Böyle olunca Aamir Khan' a olan güvenimden dolayı yine ondan bir şeyler izledim ve iyi ki de izlemişim. Bu uzun giriş yazısından sonra artık filmleri anlatmaya başlayayım en iyisi, ben susmam çünkü:) 

PK

    Nasıl ki bizler başka gezegenlerde de hayat var mı diye merak edip araştırmalar yapıyorsak Dünya dışındaki gezegenlerden biri de bunu merak eder ve Dünya'da hayat olduğunu anlayınca araştırma yapmak için içlerinden birini Dünya'ya gönderir. Uzaylı arkadaş, gemisinin kumanda cihazı olan kolyesini insanlardan birine çaldırınca işler karışır. Evine dönmek için aklına gelen her yöntemi dener. Hatta yardım etmesi için kendi tanrısını bulmaya çalışır ve bu konuda bizlere çok iyi bir ders verir. 

    Filmimiz uzaylının gemisinden Dünya'ya iniş yapması ile başlıyor. İner inmez de gemisini kumanda ettiği kolyesi bir Hintli adam tarafından çalınıyor. Sonra 1 saat boyunca uzaylıyı bir daha görmüyoruz. Bu ilk 1 saat biraz sıkılmacalı geçmişti bende. Acaba yanlış bir film mi açtım diye düşündüm ama ilk başta uzaydan biri geliyordu yani. 

    İlk bir saatte Jaggu diye bir kız ve Sarfaraz diye bir adamın aşkını izliyoruz. Bu 1 saat içerisinde aşkları başlıyor ve bitiyor. Jaggu ailesine Sarfaraz'dan bahsediyor. Babası da bu ilişkiye onay vermiyor. Nedeni ise Jaggu hindu, Sarfaraz ise müslümandır. Ama ayrılmalarının sebebi bu değil, izleyince görürsünüz. Spoiler olmasın şimdi :) 

    Jaggu bu ayrılıktan sonra baba evine geri dönüyor ve yolda sürekli bir afiş dağıtan bir adamla karşılaşıyor. Bu adam kafasına sarı bir kasket geçirip yanaklarına onu dövmesinler diye tanrının resmini yapıştıran, uyuyabilmek için duvar önüne çişini yapıp geceyi nezarahathanede geçiren bir adam. Evet tahmin ettiğimiz gibi bu bizim uzaylı arkadaş. 

    Uzaktan kumandasını ararken oradaki insanlar "Sana ancak tanrı yardım edebilir." dedikleri için tanrıyı aramaya başlar. Hindistan 'da yaygın olan bir sürü inanç olması hasebiyle hangi tanrıdan yardım istemesi gerekir, hangisi doğrudur kafası çok karışır. Aynı anda hepsini yapmaya çalışsa da bazı inançların adetleri diğer inanca karşı gelir. Mesela bir yerde şöyle diyor hatırladığım kadarıyla " Kur'an'a mı inanıyım İncil'e mi, biriniz Pazartesi oruç tut diyor, diğeri Salı. Biri sütte yıkan diyor diğeri yere yatıp yuvarlan diyor. Hangisini yapayım lütfen cevap ver." tarzında bir yakınma sergiliyor.

    Kafasının karışıklığı insanlarla olan ilişkilerine de yansıyor elbette. 

-Bu Tanrı'yı sen mi yaptın?

-Evet, kendi ellerimle.
-Anlamadım, sen mi Tanrı'yı yaptın yoksa Tanrı mı seni yaptı?
-Tabiî ki Tanrı bizleri yaptı. Biz sadece onun heykellerini yapıyoruz.
-Neden yapıyorsunuz heykellerini?
-Dua edip dertlerimizi anlatabilelim diye.
-Bu bir çeşit verici falan mı yoksa? Mesajlarımız Tanrı'ya nasıl gidiyor ki?
-Tanrı'nın vericiye ihtiyacı olmaz. Bizzat kendisi bizi duyar.
-Madem öyle, bunlara ne hâcet o zaman?

-Dükkânımı kapattırmak mı istiyorsun? Derdin ne senin?   

    O böyle tuhaf (bence mantıklı) sorular sorunca ona PK (PeeKay)demeye başlıyorlar. Ben PK'nın ne demek olduğunu bilmiyordum. Filmden sonra bir baktım neymiş diye. Hindistan'da çok içki içen, sarhoş kimselere deniyormuş. 

    Jaggu bu PK denilen adam tuhaf geldiği için ve ilgisini çektiği için onu takip etmeye, onunla konuşmaya başlar. Aynı zamanda da TV muhabiri olarak çalıştığı için bundan iyi bir haber çıkacağını düşünür. Bu şekilde dostlukları başlar. Tabii ilk başta uzaylı olduğuna inanmaz ama gelişen bazı olaylar karşısında artık inanmak zorunda kalır. 

    Bu din ve inanç olayı insanların ince noktaları olduğu için bundan yararlanmak isteyen dolandırıcılar da mevcut. İnsanların nasıl kandırıldığını da gün yüzüne çıkarıyor PK. 

    Her ne kadar ilk 1 saatte ne oluyor şu an demiş olsam da sonrasında çok büyük keyif alarak izlediğim ve PK'nın düşüncelerine genel olarak katıldığım bir filmdi benim için. Hatta ilk bir saat içerisindeyken bunun bu kadar neyini beğenmişler dedim ama bitince anladım neyini beğendiklerini :) İzlemenizi önerir miyim, öneririm. Hatta çok vaktiniz yoksa 2x hızda da izleyebilirsiniz. Ben bir yerden sonra öyle yaptım ve altyazıları da hiç kaçırmadım. 

    Puanlama kısmına gelecek olursak; 9/10. 

  Son olarak da en sevdiğim alıntıyı bırakıp diğer filme geçiyorum.

    -Sonuna kadar haklısın Tapasvi. Bir zamanlar yiyecek bir yemeğim yoktu. Kalacak bir evim yoktu. Durmadan ağlamıştım. Yanımda arkadaşlarım da yoktu. O zaman sahip olduğum tek bir şey vardı. Tanrı. Her gün daha iyi olacağımı, Tanrı'nın bir çıkar yol göstereceğini düşünüyordum. Kabul ediyorum, Tanrı inancı insana umut veriyor. Bir kere umudun olunca zorluklar gidiyor, acıya dayanma gücü geliyordu. Ama bir sorum olacak. Hangi Tanrı'ya inanacağız? Sürekli "Sadece bir Tanrı var. " diyorsun. Bense hayır diyorum. İki Tanrı var. Biri bizi yaratan, biri de sizlerin yarattığı. Bizi yaratan hakkında bir şey bilmiyorum ama sizin yarattığınız tıpkı sizin gibi. Küçük, yalancı, hastalıklı, boş vaatler veren, zenginlere öncelik tanıyan, fakirleri sırada bekleten, övgü aldığında mutlu olan, küçük şeylerle insanları korkutan... Doğru numara oldukça basit. Bizi yaratan Tanrı'ya inanın, O'na güvenin. Kendi yarattığınız sahte Tanrıları ise yok edin.

-Bizim bu duruma öylece sessiz kalacağımızı mı sanıyorsun? Biz Tanrımızı koruyacağız evlat.

-Siz mi koruyacaksınız? Bu gezegen o kadar küçük ki. Dışarıda daha büyük milyonlarca gezegen var. Sizse bu küçük gezegende, bu küçük şehirde, bu küçük odada oturup, bütün evreni yaratan Tanrı'yı korumak mı istiyorsunuz? O'nun korumanıza ihtiyacı yok. O kendisini koruyabilir...

DANGAL

    Mahavir Singh (Aamir Khan) gençliğinde güreş sporunda Hindistan birincisi olmuştur. Hayali hep Hindistan'a altın madalya kazandırmaktır. Ancak sporculara uygun şartlar hazırlanmadığından ve maddi destek verilmediğinden dolayı bu sporu bırakmak zorunda kalır. Kendisi ülkesine altın madalya kazandıramasa da oğlu olduğunda bu hayalini onunla gerçekleştirecektir. Ne yazık ki hayat ona 4 tane kız çocuğu vermiştir. 

    4 tane kız çocuğu olduğu zaman artık bu hayalinden vazgeçiyor Mahavir. Ancak bir gün kızları 2 erkek çocuğunu dövünce işler tekrardan değişiyor. Mahavir her sabah 5'te kalkıp kızlara spor ve antrenman yaptırıyor. O zamanlar Hindistan' da kız dediğin ev işi yapar, evlenir, çocuk doğurur anlayışı baskın olduğu için Geeta ve Babita hem okulda hem sokaklarda toplum tarafından dışlanıyorlar. Kumda antrenman yaparken saçları bitleniyor, babalarına karşı çıktıklarında ise babaları saçlarını kestiriyor. Yani kızlar ilk başlarda hiç istemiyorlar güreşçi olmak falan. Babalarına da çok kızıyorlar. Ancak ilk güreş maçında kazanamasa da ilk hamleden kaybetmediği için bu onları mutlu ediyor. Ardından daha sıkı bir çalışmayla olimpiyatlara hazırlanıyorlar. 

    Bu ilk maç için Mahavir'in çevreden gelen laflara karşı verdiği cevap ise gayet açık ve net.

 "Güreşmeye çıkmadan önce korkumuzu yenmememiz gerekir. En azından benim kızım korkusunu yendi." 

    Ben bu filmi de 2x hız da izledim. Hem de baştan sona. Bir şey kaçırmadım ve daha hızlı bitti. 

    İzlemek gerçekten de çok keyifliydi. Geeta'ya bir ara azıcık sinir oldum ama halloldu sonradan, sıkıntı yok. İki filmi izlerken de ağladım. Çok mu duygusaldı bilmiyorum ama dediğim gibi vücudum benden habersiz veriyor bazı kararları:) Yine de bence Dangal PK' ya göre duygusaldı da. 

    Dangal'ı izlerken fark ettiğim şeylerden birisi de uzun zamandır bir şeyler için bu kadar hırslanıp mücadele etmediğimdi. En azından fiziksel olarak. Bilmiyorum bir an o mücadele hissi çok tanıdık geldi ve özlediğimi hissettim. Belki de bu yüzden ağlamışımdır ama gerçekten neden ağladığımı bilmiyorum :D 

    Bu arada bu film gerçek bir hayat hikayesinden uyarlanma. Dolayısıyla insan daha çok etkileniyor. Bu olay Türkiye'de yaşanmış olsa da çok gurur duyardım hatta daha çok duyardım ama Hindistan'da olmuş olması bu gurur hissini değiştirmedi. 

    Çok sevdiğim, önyargılarımı yıkmakta fazlasıyla etkisi olan çok güzel bir film. Benim bu filme puanım 10/10. Zaten çok bilindik bir film ama eğer hala izlemediyseniz izleyin bence.

    Yine son olarak filmden sevdiğim bir alıntıyı paylaşıp bu yorumu bitireceğim. 

"Boğulmakta olan bir insan için tek bir dal parçası bile umut olmaya yeter derler."   

 

    Siz bu filmleri izlediniz mi? İzlediyseniz siz ne düşünüyorsunuz bu filmler hakkında? Yorumlara beklerim ^^ 
    Bir de yazının en başında bir videodan bahsetmiştim. Dublajsızını bulamadım ama böyle daha da komik oluyorlar. O videoyu da buraya bırakıp kaçıyorum şimdilik. Yakında yine görüşmek üzere :) Hoşça kalıın!